Forum kierunku Biologia
to są materiały z naszych wykładów...częściowo uzupełnione z internetu...bo babka nieskładniowo gada...więc niektóre rzeczy są bardziej usytematyzowane......
Offline
Wykład 10
„Produkcja zwierzęca
a obciążenie środowiska”
20.01.2009r.
Rośliny paszowe - rośliny uprawne, uprawiane na łąkach i pastwiskach na paszę dla zwierząt hodowlanych. Rośliny te wytwarzają dużą ilość masy zielonej, mają także korzystny dla zwierząt skład chemiczny, działają np. mlekopędnie.
Przygotowanie surowców roślinnych:
• Produkcja polowa;
• Suszenie;
• Transport;
• Składowanie.
80% produkcji roślinnej przeznaczone na pasze!!!
Obróbka termiczna surowców – wpływa negatywnie na środowisko, ponieważ wydziela się podczas tego procesu bardzo dużo dwutlenku węgla i siarkowodoru.
Produkcja i przetwarzanie surowców mineralnych:
• PREMIKSY - czyli dodatki witaminowo-mineralne uzupełnione innymi czynnymi biologicznie związkami takimi jak aminokwasy, enzymy, antybiotyki paszowe, kokcidiostatyki, probiotyki, czy barwniki żółtka stanowią niezwykle istotną, choć z reguły niewielką (0,5-2,5%) część mieszanki.
Chemiczna i biochemiczna produkcja substancji bardzo często o dużym stopniu toksyczności.
Przetwarzanie produktów ubocznych z przetwórstwa spożywczego z nakładem energii.
Tworzenie rodzaju kompozycji mieszanek:
• Wszystko miesza się w elewatorze;
• Dodaje się trochę lepiszcza , aby dobrze się wymieszały;
• Dodaje się także różnego rodzaju oleje.
Oddziaływanie mieszanek przy produkcji ma wpływ:
- bezpośredni ;
- pośredni.
Działanie bezpośrednie:
• Produkcja i emisja pyłów do środowiska;
• Hałas;
• Zanieczyszczenia z transportu kołowego;
• Skażenie wody (mysie urządzeń, mycie taboru);
• Wytwarzane są ścieki.
Zabiegi stosowane w produkcji pasz roślinnych:
• Chemizacja;
• Pestycydy;
• Nazwożenie.
Nawożenie i pestycydy są potrzebne, ale w odpowiednich proporcjach.
Nie możemy nadmiernie eksploatować tych związków do środowiska.
Naturalnymi nawozami także skażamy środowisko.
Chemizacja służy po to aby zwiększyć produkcję i związku z tym potrzebna jest ochrona środowiska, szukanie innych metod, metod biologicznej uprawy.
W produkcji zwierzęcej i roślinnej uprawia się metodami konwencjonalnymi – ekologiczne rolnictwo.
NATURALNA METODA PRODUKCJI ROŚLINNEJ:
Biotechnologia to mikroorganizmy, które wykorzystuje się i zaszczepia się nimi rizosferę roślin.
Mikroorganizmy mają korzystny wpływ:
- bezpośredni
– pośredni.
W rizosferze są 3 rodzaje mikroorganizmów:
I – bakterie saprofityczne (cudzożywne) – nie szkodliwe dla roślin;
II – patogeny – powodują choroby, szkodzą rośliną;
III – Bakterie wpływające korzystnie na rośliny – odznaczają się tym że dostarczają roślinom składników odżywczych, czynników wzrostowych, produkują antybiotyki i siderofory, które działają na patogeny. Bardzo często te bakterie wykorzystywane są do produkcji preparatów przeciwko szkodnikom.
Bakterie które dostarczają roślinom składników odżywczych i wzrostowych mają bezpośredni wpływ na rośliny:
• Grupa bakterii, która posiada zespół enzymów redukujących, NITROGENAZA, dzięki czemu bakterie te katalizują redukcję azotu atmosferycznego do jonu amonowego (NH4+) w procesie → wiązania azotu (→ obieg azotu) przez bakterie nazywane diazotrofami, np. Rhizobium;
- Azotobacter;
- Bacillus.
- w roślinach uprawnych Azospirillum
• Te bakterie mogą w ciągu roku dostarczyć 10-20kgN/ha;
• Rośliny motylkowe w ciągu roku mogą dostarczyć 150kgN/ha – ponieważ zawierają dużo białka.
• Składniki wzrostowe dla roślin, które stymulują rozwój korzeni, poza tym usprawniają pobieranie wody przez korzenie, stymulują pobór soli mineralnych z gleby.
Pośredni korzystny wpływ:
• Antybiotyki i siderofory:
• Antybiotyki ograniczają rozwój patogenów;
• Siderofory są to związki organiczne o bardzo małej masie cząsteczkowej. Są produktami metabolizmu wielu bakterii i grzybów, niektórych sinic (cyjanobakterii) i glonów oraz roślin wyższych. Wypłukuje żelazo III Fe3+ z okolic rizosfery, przyczyniając się do ograniczenia namnażania fitopatogenów, ponieważ rozwój ich zależy od stężenia Fe3+.
Offline
Wykład 8
„Produkcja zwierzęca a
obciążenie środowiska”
16.12.2008r.
Temat: Gromadzenie i przechowywanie odchodów.
CHLEWNIE SZCZĘŚLIWOŚCI!!!
Zwierzęta utrzymywane na ściółce (bydło, świnie) zapewniają dobrostan.
OBORNIK – odchody zwierzęce wymieszane ze ściółką (słoma, trociny).
GNOJÓWKA – oprócz kału jest też mocz, ścieka do kanałów.
GNOJOWICA – mocz, kał zmieszane z wodą. Gnojowica musi jakiś czas przebywać w odbieralnikach. Jest wtedy gdy zwierzęta są utrzymywane bez ściółki.
POMIOT KURZY – od drobiu, konsystencja stała odchodów.
Wymagania stawiane odbiornikom magazynującym odchody:
• Muszą mieć wystarczającą pojemność do magazynowania (do czasu wywiezienia);
Nie wolno surowych odchodów wprowadzać do gleby. Ponieważ w odchodach może być dużo patogenów, co powoduje zagrożenie dla ludzi. Przechowywanie aby unieczynnić patogeny.
• Magazyny muszą być tak skonstruowane, aby te zanieczyszczenia nie przesiąkały do gleby (ścian bocznych, pokrycie, itp.);
• Odchody stałe obornik przechowuje się na pryzmach. Mogą one być zmagazynowane w obiekcie, które są usuwane w obiekcie, które są usuwane ładowaczami czołowymi. Mogą być magazynowane na zewnątrz albo na polu. Na podłożu na którym on leży nie może przesiąkać do gleby – wybetonowane.
POMIOT – jest stosunkowo łatwy do przechowywania.
Zbiorniki projektowane są w ten sposób aby były wypróżniane raz w roku.
Gnojowicy w zbiornikach nie wolno mieszać.
Zbiorniki muszą być przykryte, aby odory nie były szkodliwe dla ludzi.
Zbiorniki na gnojowice mogą być to:
• LAGUNY (stawy beztlenowe) – laguny umieszczone są na glinie z podłożem plastikowym;
• ZBIORNIKI PODZIEMNE – wybetonowane, stalowe, nie mogą one przesiąkać;
• ZBIORNIKI NASZIEMNE.
Zbiorniki te muszą być przykryte:
• Pokrycie pływające, np. folia;
• Sieczka – usypana słoma;
• Torfy;
• Klapy;
• Namioty.
Do zbiorników ze studzienek możemy przepompowywać odchody, możemy także przewozić wozami.
Metodą zagospodarowania nawozów jest wywożenie ich raz do roku.
Zagospodarowanie i utylizacja nawozów zwierzęcych.
Utylizacja:
Stosowanie metody obróbki odchodów zwierzęcych:
• Separacja mechaniczna (filtracja, wirowanie) – oddzielenie części stałych od ciekłych;
• Napowietrzanie gnojowicy – przebiegają reakcje rozkładu mikrobiologicznego w warunkach tlenowych;
• Obróbka biologiczna gnojowicy za pomocą osadu czynnego (warunki tlenowe) lub fermentacja metanowa (warunki beztlenowe – PRODUKCJA BIOGAZU);
• Beztlenowe laguny z gnojowicą;
• Kompostowanie nawozów stałych (mikrobiologiczny rozkład tlenowy);
• Fermentacja metanowa nawozów stałych – produkcja biogazu (warunki beztlenowe);
• Stosowanie dodatków do odchodów zwierzęcych.
UWAGA! Jeżeli odchodów płynnych (gnojowicy) nie zagospodaruje się jako nawozu, prowadzi się oczyszczanie biologiczne ścieków fermowych w warunkach tlenowych (za pomocą osadu uczynnego).
Zagospodarowanie odchodów:
• Rolnicze (po odpowiednim długim czasie magazynowania);
• Oczyszczanie ścieków fermowych;
• Wstępna obróbka warunki beztlenowe i rolnicze wykorzystanie.
Offline
Wykład 9
„Produkcja zwierzęca
a obciążenie środowiska”
13.01.2009r.
Równanie bezpośredniego utlenienia:
gdzie CxHyOz jest zastępczą formułą zanieczyszczeń organicznych, a E1 to efekt energetyczny reakcji
Równanie biosyntezy komórek (asymilacji):
gdzie (C5H7O2N)n jest zastępczą formułą substancji komórkowej mikroorganizmów oczyszczających ścieki, a E2 to efekt energetyczny reakcji.
Równanie oddychania podstawowego
E3 to efekt energetyczny reakcji.
W warunkach beztlenowych mikroorganizmy przy rozkładzie produkują BIOGAZ.
Biogaz, gaz wysypiskowy - gaz palny, produkt fermentacji anaerobowej związków pochodzenia organicznego (np. ścieki, m.in. ścieki cukrownicze, odpady komunalne, odchody zwierzęce, gnojowica, odpady przemysłu rolno-spożywczego, biomasa) a częściowo także ich gnicia powstający w biogazowni. W wyniku spalania biogazu powstaje mniej szkodliwych tlenków azotu niż w przypadku spalania paliw kopalnych.
Skład biogazu Składnik [ %]
metan, CH4 ok. 75%
dwutlenek węgla, CO2 ok. 25%
azot, N2 0-0,3
wodór, H2 1-5
siarkowodór, H2S 0-3
tlen, O2 0,1-0,5
Wytwarzanie biogazu:
• Na składowiskach odpadów biogaz wytwarza się samoczynnie, stąd nazwa gaz wysypiskowy.
• Biogaz powstaje również w sposób naturalny np. na torfowiskach (głównie z celulozy), nazywamy go wtedy gazem błotnym lub gazem gnilnym.
• Czasami biogaz określa się jako agrogaz, zwłaszcza jeżeli uzyskujemy go z gnojowicy lub obornika. Z 1m³ gnojowicy można uzyskać w przybliżeniu 20m³ biogazu, natomiast z 1m³ obornika nawet 30m³. Pozostałość po fermentacji stanowi cenny nawóz.
Zastosowanie biogazu:
Biogaz ma szerokie zastosowanie: wykorzystuje się go głównie w Indiach, Chinach, Szwajcarii, Francji, Niemczech i USA jako paliwo dla generatorów prądu elektrycznego (ze 100m³ biogazu można wyprodukować około 540-600 kWh energii elektrycznej), jako źródło energii do ogrzewania wody, a po oczyszczeniu i sprężeniu jako paliwo do napędu silników (instalacje CNG).
Rozkład substancji organicznych w warunkach beztlenowych – ilość wydzielonej energii – jest bardzo mało.
Dodatki do odchodów zwierzęcych:
Są to produkty stosowane w studzienkach z odchodami, które powodują:
• Redukcję emisji gazów do środowiska, zwłaszcza metanu CH4 i siarkowodoru H2S;
• Redukcje nieprzyjemnych zapachów;
• Zmianę właściwości fizycznych odchodów tak, czy ich użycie do dalszej obróbki było proste, np. eliminowanie kożucha, redukcja frakcji stałych, usuwanie rozwarstwiania odchodów.
• Zwiększenie wartości nawozowej odchodów zwierzęcych, poprzez zmniejszenie strat NH3 i zatrzymanie azotu e odchodach a także zwiększenie syntezy komórek mikroorganizmów , co powoduje wzrost zawartości organizmów, dobrze przyswajalnego przez rośliny azotu.
• Stabilizacja (zmniejszanie mikroorganizmów chorobotwórczych), co powodowane jest zmianą temperatury i pH, w której giną patogeny.
Odpady powstałe w trakcie produkcji zwierzęcej.
W trakcie produkcji zwierzęcej powstaje wiele różnych odpadów, a najważniejsze to:
• Pestycydy;
• Produkty weterynaryjne;
• Oleje i smary;
• Złom i opony;
• Opakowania (twardy plastik, cienkie folie, tektura, papier, szkło, palety);
• Pozostałości pasz;
• Odpady budowlane ( cement, metal);
• Padlina.
Większość odpadów to opakowania papierowe i plastikowe. Najbardziej niebezpieczne odpady to lekarstwa z przekroczoną datą ważności. Sposoby postępowania z odpadami w UE są bardzo różne. Istnieją europejskie i krajowe uwarunkowania prawne dotyczące ochrony środowiska i zarządzania odpadami magazynowanymi i wywozu odpadów oraz wtórnego użycia.
Kompostowanie (organiczny recykling) – naturalna metoda unieszkodliwiania i zagospodarowania odpadów, polegająca na rozkładzie substancji organicznej przez mikroorganizmy – bakterie tlenowe, mrówki, nicienie, etc. Jest to proces przetwarzania substancji w kontrolowanych warunkach w obecności tlenu (powietrza), w odpowiedniej temperaturze i wilgotności.
Kompostowanie jest kontrolowanym rozkładem materii organicznej. Zamiast pozwalać naturze na powolny rozkład biomasy, kompostowanie zapewnia optymalne środowisko, w którym organizmy kompostujące mogą się najlepiej rozwijać. Aby wyżywić najbardziej aktywne mikroby, w skład materii poddanej kompostowaniu muszą wchodzić następujące składniki:
- węgiel,
- azot i tlen z powietrza,
- woda.
Rozkład może mieć miejsce również w przypadku nieobecności któregoś z wymienionych składników, choć będzie znacznie wolniejszy. Przykładowo, możliwy jest rozkład biomasy umieszczonej w szczelnie zamkniętej foliowej torbie, choć nieobecność powietrza spowoduje rozwijanie się bakterii beztlenowych i rozkład beztlenowy.
Kompostowanie znajduje zastosowanie w rolnictwie i ogrodnictwie, pozwalając na wykorzystanie odpadków z gospodarstw rolniczych. Wykonuje się je w pryzmach kompostowych. Kompost uzyskany w wyniku tego zabiegu jest nawozem organicznym (naturalnym). Podczas kompostowania zachodzą dwa równoległe procesy biochemiczne:
- mineralizacja,
- humifikacja.
Ostatnio edytowany przez Mycha (2009-01-28 14:57:59)
Offline
już poprawiłam .... w tamtej zakładce jest wykład 7 ale to jest 8 i w wykładzie 6 jest wykład 7
MIŁEJ NAUKI
Offline