Biologia AR Szczecin

Forum kierunku Biologia

  • Nie jesteś zalogowany.
  • Polecamy: Gry

  • Index
  •  » Pomoce
  •  » Immuno. i molek. metody diagnostyki chorob zwierzat - prezentacje

#1 2007-12-02 19:49:36

magazynier

Czujący powołanie ;]

1303455
Call me!
Zarejestrowany: 2007-01-17
Posty: 34
Punktów :   
WWW

Immuno. i molek. metody diagnostyki chorob zwierzat - prezentacje

proponuje wszystkim aby umiescili swoje prezentacje w necie i podali linki.

legionella pneumophila - http://www.sendspace.pl/file/VANL9i2v/

z gory dzieki i mam nadzieje ze wszyscy tak zrobia

Offline

 

#2 2007-12-04 12:07:51

ziomaleczka

Biolog w pełni ;D

Zarejestrowany: 2007-01-15
Posty: 260
Punktów :   

Re: Immuno. i molek. metody diagnostyki chorob zwierzat - prezentacje

Ło matko ja nie wiem jak to sie umieszcza więc umieszczę swoją prezentację w formie tekstu na forum Oto i ona

LEPTOSPIROZA

Charakterystyka czynnika etiologicznego:

Leptospiry są spiralnymi, Gram-ujemnymi bezwzględnie tlenowymi krętkami wyposażonymi w wewnętrzną wić (nazwa wzięła się od ich kształtu przypominającego śrubę i charakterystycznych skrętnych ruchów). Rodzaj Leptospira obejmuje dwa gatunki, patogeniczny Leptospira interrogans oraz wolno żyjący, niepatogeniczny Leptospira biflexa. W gatunku Leptospira interrogans można wyróżnić około 200 różnych serotypów. Bakterie te żyją na całym świecie, głównie w krajach o klimacie umiarkowanym i tropikalnym. Lato sprzyja rozwojowi i rozmnażaniu się leptospir w środowisku wodnym, natomiast środowisko suche, kwaśne i długo utrzymujące się zimno niszczą leptospiry, stąd sezonowy, letnio-jesienny charakter epidemii leptospiroz.  Można je spotkać (i zarazić się) również w Polsce. Ich rezerwuarem w przyrodzie są domowe i dzikie zwierzęta, przede wszystkim gryzonie i bydło, ale również świnie, konie i psy.
Leptospiry atakują ssaki (dzikie i udomowione), gady oraz płazy; mogą zostać wydalane z moczem do końca życia. Szczury i inne gryzonie są głównymi rezerwuarami zakażeń dla ludzi. Zakażenie jest przenoszone przez zanieczyszczoną moczem ziemię lub wodę , ugryzienia szczurów lub tkanki zwierząt. Zwłaszcza grupy zawodowe takie jak rolnicy, hydraulicy, górnicy, rybacy i pracownicy przemysłu mięsnego są narażeni na ekspozycję.
Zakażenie następuje przez uszkodzone powłoki ciała  (w przeciwieństwie do wielu innych chorób, w których zarazek wnika przez błony śluzowe lub skórę, w leptospirozie w miejscu takiego wtargnięcia nie obserwuje się żadnych zmian; to jeszcze bardziej komplikuje właściwą diagnozę). Bakterie przebywają w układzie siateczkowo- śródbłonkowym wątroby. Tutaj ma miejsce faza namnażania się krętków. Krętki przedostają się następnie do krwi (objawem tego jest pierwszy rzut gorączki), a następnie do różnych tkanek: nerwowej i mięśniowej, np. serca ( wykazują także powinowactwo do opon mózgowo-rdzeniowych). Kiedy już się tam umiejscowią, pojawia się drugi rzut podwyższonej temperatury. Czas pomiędzy narażeniem na zakażenie (czyli ekspozycją) a rozwojem choroby i pojawieniem się objawów jest zmienny i wynosi od 2 dni do 4 tygodni.

Przebieg choroby oraz jej objawy:

Choroba zaczyna się zwykle ostro - wysoką gorączką i dreszczami. Później dołączają: bóle głowy, bóle mięśni (szczególnie nóg), wymioty lub biegunka. U niektórych chorych pojawia się wysypka przypominająca odrę lub różyczkę oraz (rzadziej) wybroczyny na skórze. Jest to pierwsza faza leptospirozy, trwająca około tygodnia. Po niej może, choć nie musi, nastąpić faza druga, przedzielona od pierwszej kilkudniowym okresem bez żadnych objawów.
W fazie drugiej znowu pojawia się gorączka, która jest wyrazem umiejscawiania się zarazków w różnych tkankach i narządach naszego organizmu: m.in. w nerkach, oponach mózgowo-rdzeniowych, w mięśniach szkieletowych, w płucach, mięśniu sercowym i w oczach. Objawy pojawiające się w tej fazie zależą od miejsca, w którym bakterie się osiedliły. Jednym z takich objawów jest żółtaczka. Postać żółtaczkową leptospirozy nazywa się chorobą Weila, ma ona często ciężki przebieg i jest obarczona różnymi powikłaniami. Bardzo rzadko zdarza się, że po drugim rzucie gorączki następuje trzeci. Choroba trwa zwykle od kilku dni do trzech tygodni. Bez leczenia okres zdrowienia wynosi kilka miesięcy.

DIAGNOSTYKA CHOROBY

W rozpoznaniu tej choroby bardzo duże znaczenie ma sama świadomość jej istnienia, a dotyczy to zarówno pacjentów, jak i lekarzy. W chorobach odzwierzęcych ważny jest wywiad epidemiologiczny. Polega on w tym przypadku na ustaleniu, czy chory - podejrzany o zarażenie się leptospirozą - miał możliwość zetknięcia się z moczem zwierząt (przede wszystkim gryzoni). Trzeba podkreślić, że problemem w rozpoznaniu leptospirozy jest  mnogość objawów oraz ich podobieństwo do wielu innych chorób z gorączką (szczególnie z gorączką nagle się pojawiającą). Są to na przykład o wiele częściej niż leptospiroza występujące: grypa, posocznice.

Materiał pobierany do badań:

Możliwa jest izolacja leptospir z krwi pacjentów z ostrymi przypadkami (jeśli wykona się co najmniej sześciokrotne bakteriologiczne badania krwi u danego pacjenta).
Także z badań ogólnych moczu można stwierdzić obecność leptospir (obecność białka, wałeczków w osadzie), jak również z płynu mózgowo-rdzeniowego. Niestety hodowle z owego materiału są stosowane bardzo rzadko ze względu na powolny wzrost leptospir (używane jest do tego podłoże Korthoffa). Uwidocznienie krętków następuje w pierwszej fazie choroby, w preparacie bezpośrednim w mikroskopie z ciemnym polem widzenia.

W celu potwierdzenia rozpoznania wykonuje się badania serologiczne, w których szuka się przeciwciał wytworzonych przez organizm na skutek kontaktu z drobnoustrojami. Przeciwciała są pośrednim dowodem na obecność zakażenia.

W diagnostyce Leptospirozy powszechnie stosuje się takie odczyny serologiczne jak: AGLUTYNACJA MIKROSKOPOWA, OWD ORAZ TEST SERION-ELISA CLASSIC.

AGLUTYNACJA MIKROSKOPOWA (TZW. MIKROAGLUTYNACJA)

To ilościowy test wykonywany na szkiełku nakrywkowym jako krople wiszące, a odczyt dokonywany jest w mikroskopie kontrastowo-fazowym (rodzaj mikroskopu świetlnego, umożliwia obserwację żywych, nie utrwalonych preparatów biologicznych) lub w ciemnym polu widzenia (odmiana mikroskopu jasnego pola, umożliwia oglądanie struktur nieprzezroczystych np. bakterii gdyż świetnie kontrastują one z ciemnym polem obserwacji – brak potrzeby utrwalania i wybarwiania drobnoustrojów). Wykorzystywany jest do określania miana przeciwciał (najwyższe rozcieńczenie przeciwciał lub antygenów, w którym zachodzi jeszcze reakcja aglutynacji) w surowicach.

ODCZYN WIĄZANIA DOPEŁNIACZA

Zasadą odczynu jest reakcja antygenu z przeciwciałem przy udziale dopełniacza. Używa się tu układu testowego i systemu wykrywającego.
Układ bakteriolityczny
Antygen (A) + Przeciwciało (P) + Dopełniacz (D)warunkowo
1) Do badanej surowicy dodajemy (A) i (D).
2) Owa surowica zawiera swoiste przeciwciała (P) skierowane przeciw antygenowi (A).
3) Jeśli dojdzie do połączenia (A)+(P) to dołączyć także może (D).

By wykryć związanie dopełniacza stosujemy drugi układ – hemolityczny:
(A) – erytrocyt + (P) – hemolizyna + (D)    warunkowo
1) W celu wykrycia (D) do mieszaniny dodajemy np. erytrocyty owcy i hemolizyny.
2) Wyniki:
a) Brak lizy erytrocytów – dodatni (+) (oznacza to, że wykryto leptospirozę u danego pacjenta)
b) Wystąpienie lizy – ujemny (-), czyli doszło do związania dopełniacza ze składnikami układu wskaźnikowego, ponieważ nie został on wcześniej „zużyty”.

TEST SERION-ELISA CLASSIC

Testy do oznaczania przeciwciał IgG/IgM w infekcji Leptospira metodą SERION ELISA classic są ilościowymi i jakościowymi testami do oznaczania ludzkich przeciwciał przeciwko gatunkom Leptospira specyficznych dla rodzaju w surowicy i osoczu. Test oznaczania IgM jest zalecany do wykrywania ostrej leptospirozy, natomiast oznaczenie IgG jest wskazanym dodatkiem do testu IgM ELISA i uzupełnia wyniki diagnostyczne.
U wszystkich pacjentów stwierdza się obecność przeciwciał IgM przeciwko Leptospira. Produkcję przeciwciał IgG stwierdza się u mniej ni ż 90% pacjentów.
Płytki mikrotitracyjne są opłaszczone antygenami. Stanowią one fazę stałą . Następnie do płytek dodawane są próbki pacjenta i jeśli występują przeciwciała specyficzne dla tego antygenu, wiążą one się z fazą stałą . Po usunięciu materiału niezwiązanego przeciwciała IgG, IgA lub IgM związane z enzymem (fosfatazą alkaliczną ) mogą wejść w reakcję z kompleksem immunologicznym. Po wypłukaniu nadmiaru koniugatu dodawany jest odpowiedni substrat (paranitrofenylofosforan), który wchodzi w reakcję ze skoniugowanym enzymem i tworzy się kolorowa pochodna substratu. Intensywność zabarwienia jest proporcjonalna do stężenia związanego przeciwciała, które można obliczyć metodą fotometryczną .

LECZENIE

Antybiotykoterapia: np.penicyliną, tetracykliną, doksycykliną. W przypadkach z nasilonymi objawami antybiotyki trzeba podawać dożylnie. Jeśli pojawiają się objawy związane z zajęciem konkretnych narządów, to w postępowaniu powinno się uwzględnić również inne elementy. Na przykład w niewydolności nerek potrzebna może być dializa.

Rokowanie

-zależy od ciężkości zmian i przebiegu choroby
-u osób starszych, obciążonych innymi chorobami, śmiertelność może sięgać 50%
-u osób młodych, zdrowych, nie przekracza 5%
-przyczyny zgonu: krwawienia, niewydolność nerek


"... CAUSE WE ALL HAVE WINGS, BUT SOME OF US DON'T KNOW WHY..."

Offline

 

#3 2007-12-06 23:14:39

Malwina

Prawie jak pisarz

Zarejestrowany: 2007-05-08
Posty: 23
Punktów :   

Re: Immuno. i molek. metody diagnostyki chorob zwierzat - prezentacje

BRUCELOZA

Bruceloza jest zakaźną i zaraźliwą chorobą odzwierzęcą, wywoływaną przez bakterie z rodzaju Brucella, na którą podatne są wszystkie gatunki zwierząt gospodarskich, domowych, dzikich oraz człowiek. Pałeczki Brucella stwierdza się głównie u większości zwierząt wolno żyjących a w niektórych przypadkach u zwierząt morskich.

Krótka charakterystyka

Bakterie Brucella są to drobne, Gram-ujemne pałeczki, nie posiadające rzęsek, ani otoczek, nie wytwarzające zarodników. Zaliczane są do bakterii tlenowych.
Do swojego wzrostu wymagają podłoży wzbogaconych i rosną najlepiej przy 5-10% stężeniu CO2. Na agarze z dodatkiem glukozy i surowicy tworzą małe, przejrzyste, oraz gładkie kolonie.

Spośród pałeczek z rodzaju Brucella znaczenie chorobotwórcze mają:

-Brucella abortus- pałeczka ronienia u bydła i kotów,
-Brucella suis- pałeczka ronienia u świń,
-Brucella melitensis- pałeczka maltańska u kóz i owiec,
-Brucella canis- pałeczka ronienia u psów.

Pałeczki Brucella mogą wnikać do organizmu poprzez błony śluzowe narządów płciowych, nosa, jamy ustnej, gardła, oraz przez spojówki.

Źródła i drogi zakażenia:
Do naturalnego zakażenia pałeczkami z rodzaju Brucella u zwierząt zdrowych dochodzi najczęściej poprzez:
• ich kontakt z zakażonymi lub chorymi osobnikami,
• spożycie paszy lub ściółki zanieczyszczonej wodami płodowymi i wyciekami
z narządów rodnych, pochodzących od roniących albo rodzących zakażone cielęta krów,
• spożycie błon płodowych lub kontakt z płodem pochodzącym od zwierząt zakażonych.
U ludzi do zakażenia dochodzi najczęściej:

     w trakcie udzielania pomocy przy porodzie zwierzętom zakażonym oraz wykonywania na nich w okresie poporodowym zabiegów profilaktycznych lub leczniczych. Szczególnie narażeni na zakażenia są weterynarze i hodowcy.
    przez świeże mleko krowie i owcze lub świeże sery z mleka owczego.


Objawy kliniczne brucelozy zwięrząt

Samice:
•    ronienia, 
•    rodzenie martwych lub słabych noworodków,
•    zatrzymanie łożyska,
•     niepłodność,
•    zapalenie macicy,
•    zapalenia jajników oraz jajowodów,
•    wypływy z dróg rodnych o nieprzyjemnym zapachu,
•    zapalenie wymienia - zmniejszona produkcja mleka(krowa),
•    zapalenie stawów kolanowych, nadgarstkowych lub pochewek ścięgnowych oraz kaletek maziowych,
•    kulawizn(świnie),
•    porażenia zadu (świnie),
•    powstawania ropni w różnych okolicach ciała ( świnie),
•     kłębuszkowe zapalenie nerek (psy).

Samce:
•    zaczerwienienie i obrzęk prącia,
•    zapalenia najądrzy i jąder,
•    niekiedy zanik jąder (psy),
•    zapalenia stawów.
•    zaburzenia nerwowe,
•    niepłodność,
•    zapalenie skóry moszny (psy).

Bruceloza u ludzi
Pałeczki Brucella są patogenne równie dla człowieka. Bruceloza znana jest w krajach śródziemnomorskich jako gorączka maltańska, a źródłem zakażenia są chore kozy i owce. U nas występuje jako choroba Banga, a zakażenie przychodzi od bydła. U ludzi do zakażenia dochodzi najczęściej w trakcie udzielania pomocy przy porodzie zwierzętom zakażonym oraz wykonywania na nich w okresie poporodowym zabiegów profilaktycznych lub leczniczych. Szczególnie weterynarzami i hodowcami związanymi z odbieraniem porodu. Bakterie wnikają do ustroju przez spojówkę, skórę lub przewód pokarmowy.
Przebieg choroby

Bakterie po wniknięciu wędrują do węzłów limfatycznych (chłonnych), gdzie zbierają siły do ostatecznego natarcia, które nastąpi po dość długim okresie inkubacji: do tygodnia do trzech (skrajnie od 5 dni do kilku tygodni). Później patogeny przedostać się mogą do każdego narządu, zatem objawy nie będą jednolite.

Objawy choroby

Występuje w dwóch postaciach klinicznych: ostrej i przewlekłej. Po kilkutygodniowym okresie wylęgania postać ostra zaczyna się gorączką, osłabieniem, bólami stawów i mięśni, potami w nocy. Wątroba i węzły chłonne ulegają powiększeniu. Gorączka jest wahająca , ma przebieg falisty, tzn. okresami obniża się, to znów wzrasta.
Stan przewlekły objawia się dolegliwościami kręgosłupa i stawów krzyżowo-biodrowych.
Zdarzają się, choć niezwykle rzadko zapalenia opon mózgowych i mózgu, a także dość często zapalenie jąder i najądrzy u mężczyzn. Wartym podkreślenia jest, że bruceloza przewlekła u człowieka nie wywołuje poronień, patologii płodu ani bezpłodności. Poronienia mogą wystąpić w okresie ostrym choroby.

Rodzaj pobieranego materiału do badań

Do badania pobiera się krew(posiewy i odczyny serologiczne) mocz, punktat z węzłów chłonnych, płyn mózgowo-rdzeniowy, zawartość ropni, szpik kostny, tkankę obumarłych płodów(np. ze śledziony, wątroby czy żołądka),zmienione chorobowo narządy oraz artykuły spożywcze tj. mleko, przetwory mleczne.
•    W badaniach serologicznych wskazane jest pobranie krwi od zwierząt dwa tygodnie przed i po porodzie. zawsze pobrać krew od samic roniących 12-20 dni po poronieniu

Rozpoznawanie brucelozy opiera się głównie na badaniach serologicznych i bakteriologicznych.

W celu kontroli i zwalczania brucelozy stosuje się następujące testy serologiczne:

- aglutynacja szkiełkowa,
-odczyn wiązania dopełniacza (OWD),
-skórno-alergiczny odczyn Bruneta,
-odczyn immunofluorescencji pośredniej (IF),
-odczyn zahamowania migracji leukocytów krwi obwodowej,
test ELISA - z pojedynczą próbą surowicy oraz testy na pojedynczych próbkach
z mlekiem,
• test ELISA z pulowaną próbką mleka.


1.Reakcje aglutynacji służą do wykrywania i oznaczeń ilościowych przeciwciał oraz do wykrywania i identyfikacji antygenów bakteryjnych. Reakcja aglutynacji polega na wiązaniu komórek bakteryjnych przez odpowiednie przeciwciała, co prowadzi do powstania agregatów widocznych gołym okiem lub pod mikroskopem. Wyróżnia się kilka metod opartych na zjawisku aglutynacji, które można zastosować w diagnostyce brucelozy:
- probówkowa
- szkiełkowa

Aglutynacja probówkowa

Aglutynacja probówkowa metoda ilościowa, służy do ustalania miana aglutynacyjnego surowicy, czyli najmniejszego stężenia przeciwciał przy, którym następuje jeszcze aglutynacja.

Aglutynacja szkiełkowa
Aglutynacja szkiełkowa jest to szybki test, w którym wynik odczytuje się w ciągu 30 s, obserwowany gołym okiem.
Metoda aglutynacji szkiełkowej polega na tym ,że używając swoistej surowicy poszukuje się antygenów A i M. Antygen A dominuje u pałeczek B. abortu i B. suis, a antygen M u B. melitensis.
3.Skórno-alergiczny odczyn Burneta
Jest swoistym, czułym odczynem diagnostycznym przydatnym w szczególnych przypadkach podejrzenia o zakażenie brucelozą. Wstrzykuje się śródskórnie 0,05-0,1ml bruceliny diagnostycznej i odczytuje się wynik po 24-48h. Odczyn miejscowy może wystąpić pod postacią zaczerwienienia i nacieku o różnej wielkości, nie rzadko pęcherza, a nawet zmian martwiczych w środku zmiany z odczynem ze strony naczyń chłonnych i okolicznych węzłów chłonnych. Odczyn ogólny może się przejawiać stanami podgorączkowymi i gorączkowymi oraz zaostrzaniem objawów brucelozowych ogólnych i ogniskowych.

Badanie bakteriologiczne

Do badań bakteriologicznych zalicza się:
•    posiew z poronionego płodu z łożyska,
•    posiew z wydzielin, z mleka, wylęga się w warunkach zwiększonego CO2.

Rozpoznanie bakteriologiczne polega na bezpośrednim badaniu mikroskopowym preparatów zabarwionych metodą Grama i zmodyfikowaną metodą Ziehl-Neelsena. Bakterie widoczne są jako drobne ziarniako-pałeczki występujące w skupiskach, zabarwione na kolor różowy. W celu izolacji bakterii wykonuje się posiewy na podłoże Brucela agar z dodatkim 5-10% krwi lub surowicy. Inkubację przeprowadza się w temp. 37°C, z dodatkiem 5-10% CO, co 15 dni. Wzrost bakterii otrzymuje się po 4 dniach w postaci przezroczystych, wypukłych, okrągłych kolonii o wielkości 2-3mm. Na agarze z krwią nie powodują hemolizy. Dalszą identyfikacje i różnicowanie międzygatunkowa Brucelli przeprowadza się za pomocą testów biochemicznych.
Istnieje tzw. próba pierścieniowa, którą można sprawdzić zlewane mleko, czy pochodzi ono z obory, w której występuje bruceloza czy nie. Próby wykonuje się w następujący sposób. Do nie homogenizowanego, zlanego mleka w ilości 1 ml dodaje się barwny antygen Brucella abortu (0,05ml) miesza, pozostawia w temperaturze 30 °C na 15 min. W przypadku gdy mleko pochodzi od krów chorych na brucelozę pojawia się pierścień zabarwiony na kolor lekko czerwony. Odczyn polega na tym, że zlepiony przez przeciwciała antygen jest wynoszony wraz z kuleczkami tłuszczu, tworząc na powierzchni mleka zabarwiony kożuszek


Wykonywana jest także próba biologiczna. Przy podejrzeniu brucelozy badanym materiałem zakaża się 2 świnki morskie. Materiał wstrzykuje się podskórnie do fałdu kolanowego lub domięśniowo w udo tylnej nogi zwierzęcia. Po 3-tygodniowej inkubacji usypia się jedno zwierzę i z pobranych sekcyjnie narządów wykonuje się posiewy w kierunku pałeczek Brucella. Drugą świnkę usypia się po tygodniach. Pobraną śledzionę, wątrobę, węzły chłonne i szpik z kości udowej posiewa się na podłoże stałe, a we krwi oznacza stężenie przeciwciał. Miano powyżej 1:10 uważa się za dodatnie.


W Europie bruceloza została uznana za wygasłą w krajach skandynawskich, Holandii, Szwajcarii, Niemczech. Od roku 1980  Polska jest krajem wolnym od brucelozy.

Offline

 
  • Index
  •  » Pomoce
  •  » Immuno. i molek. metody diagnostyki chorob zwierzat - prezentacje

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
www.lilwayne.pun.pl www.speedwaymenagzuzlowy.pun.pl www.crashday-pbf.pun.pl www.hardgaming.pun.pl www.fanklub-ukitake.pun.pl