STRATEGIE LEKCJI Lekcja- główny element systemu klasowo- lekcyjnego w dydaktyce, nazywana jest formą organizacyjną. Istnieją 4 strategie kształcenia Okonia, więc 4 typy lekcji: I strategia przyswajania wiedzy gotowej (lekcja podająca) II strategia problemowa- samodzielne dochodzenie uczniów do wiedzy, rozwiązywanie problemów III strategia oddziaływania na rzeczywistości: praktyka, ćwiczenia, zadania (ekspozycyjna) IV strategia oddziaływania na ucznia, na jego postawy, system wartości np. muzyka, plastyka, sztuka.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE (klasyfikacja)
Środki dydaktyczne – to wszelkiego rodzaju przedmioty oddziałujące na zmysły uczniów, których zadaniem jest ułatwienie poznawania rzeczywistości. Środki dydaktyczne skracają proces nauczania, pozwalając w krótszym czasie przekazać więcej wiadomości.
Podział środków dydaktycznych: • Środki naturalne takie jak okazy z otoczenia przyrodniczego, kulturowego, społecznego, które bezpośrednio przedstawiają rzeczywistość • Środki techniczne, które pokazują rzeczywistość w sposób pośredni: o wzrokowe: -przeźrocza; -film; -rysunki; -fotografie; -ilustracje z czasopism, folderów itp.; o słuchowe: -nagrania magnetofonowe, płytowe; -audycje radiowe; -wzrokowo słuchowe: -programy telewizyjne; -multimedialne programy komputerowe; o automatyzujące: -maszyny dydaktyczne; -komputery.
• Środki symboliczne, przedstawiające rzeczywistość za pomocą słowa żywego i drukowanego (w tym podręcznik szkolny), znaków, rysunków technicznych, grafów, map.
Środki dydaktyczne są nieodzownym i jednym z podstawowych składników racjonalnie zorganizowanego i zrealizowanego procesu nauczania – uczenia się. Zdaniem W.Okonia, środki dydaktyczne decydują wyłącznie o końcowych wynikach pracy dydaktyczno – wychowawczej, niemniej jednak, wzbogacając stosowane metody nauczania, przyczyniają się do wzrostu ich efektywności. Dzięki temu usprawniają one nie tylko bezpośrednie poznawanie rzeczywistości przez uczniów, lecz dostarczają także tworzywa w postaci wrażeń i spostrzeżeń, na którym opiera się poznanie pośrednie, czynności umysłowe, a ponadto różnego rodzaju czynności praktyczne. Nawiązując do wyżej wymienionych wyłącznie końcowych wyników pracy dydaktyczno – wychowawczej zdeterminowanych użyciem środków dydaktycznych, można by się pokusić o krótką polemikę, zwłaszcza, gdy bierzemy pod uwagę nowoczesne pomoce naukowe (jak choćby komputery), które to (właściwie zastosowane) wspomagają cały proces dydaktyczny a nie tylko jego końcowe efekty. Według Cz. Kupisiewicza środki dydaktyczne są to "przedmioty, które dostarczając uczniom określonych bodźców sensorycznych oddziałujących na ich wzrok, słuch, dotyk itd., ułatwiają im bezpośrednie i pośrednie poznawanie rzeczywistości." Przyjął on następujący ich podział: • Wzrokowe-przedmioty naturalne, wykresy, diagnozy, symbole • Słuchowe-płyty, taśmy, instrumenty muzyczne, radia • Wzrokowo-słuchowe – projektory filmowe, aparaty telewizyjne • Częściowo automatyzujące proces uczenia i nauczania – maszyny dydaktyczne i komputery, których zastosowanie stanowi meritum niniejszej pracy.
Niestety nie mam (bo nigdzie nie mogłam znaleźć) podpunktu dotyczącego lekcji o wielu momentach. Było coś na necie, ale jak coś to jeszcze poszukajcie i sami to zinterpretujcie. Pozdrawiam :D
|